Charlotte Maria van Son geb. 09 januari 1919 Stoppeldijk en: Antoinette Maria van Son geb. 21 mei 1920 Stoppeldijk. Zij waren werkzaam in het Sint Franciscus gasthuis te Rotterdam. Charlotte was gediplomeerd verpleegkundige.
Tengevolge van een noodlottig bombardement op 15 februari 1941 komen Lottie en Nettie in het gasthuis om het leven tijdens de uitoefening van hun functie. Door een vergissing van de Britse luchtmacht ( RAF) wordt de bovenverdieping waar de slaapplaatsen voor het personeel ingericht zijn, getroffen door een bomaanval met brandbommen. Hierbij vallen vijf doden en een aantal gewonden.
Het Sint Franciscus gasthuis heeft tijdens de Duitse bezetting onderduikers en het verzet actief ondersteund. Een van de manieren was het uitdelen van eten. In de kelder van het gebouw zaten onderduikers verborgen. Zij werden tijdens razzia’s als patiënt in bed gelegd en vielen op die manier niet op.
Eerder, bij het bombardement van Rotterdam,14 mei 1940, bleef het gasthuis gespaard.
Op 19 februari 1941 werden Charlotte en Antoinette van Son begraven in een gemeenschappelijk graf op de begraafplaats te Stoppeldijk,Vogelwaarde, waar hun graf nog steeds in stand wordt gehouden. ( 2014) Zij waren dochters van de gemeentesecretaris Vogelwaarde, W.H.F.J. van Son.
Theophilis Petrus Rosalia Ottjes
Theo wordt op 13 maart 1922 geboren te Boschkapelle. Op 1 mei 1941 overlijdt hij op zee aan boord van de trawler Hr. Ms. Frédéric Theo is stoker 1e klas bij het Korps Mariniers.
Hr. Ms. Frédéric escorteert op 1 mei 1941 een konvooi van Falmouth naar Dartmouth, en vaart die dag om 16.00 uur op ongeveer vijftien zeemijlen te zuidoosten van Star Point, in het Engels kanaal. Het schip wordt door een Duits gevechtsvliegtuig met vier bommen en mitrailleurvuur bestookt waardoor het zwaar wordt beschadigd. De bemanning moet het zinkende schip verlaten en tracht zich met behulp van twee reddingsvlotten drijvende te houden. De vlotten blijken niet in orde te zijn waardoor er drieëntwintig Nederlandse en twee Britse bemanningsleden door koude en uitputting verdrinken. De ramp speelt zich af in het zicht van de kust bij kalme zee De volgende dag worden nog dertien overlevenden opgepikt.
Theophilis krijgt een zeemansgraf.
Alphons Jacobus de Dijcker
Geboren te Stoppeldijk 6 september 1926.
Overleden te Lage Duitsland, 20 juni 1945.
Oorlogsvrijwilliger.
Na de bevrijding van zuid- Nederland, november 1944, wordt een aanvang gemaakt met de wederopbouw van de Nederlandse Krijgsmacht. In diverse plaatsen in het bevrijde zuiden van het land worden er Aanmeldingsbureaus voor Oorlogsvrijwilligers geopend, waar kandidaten zich kunnen aanmelden. Een aanmeldingsbureau voor Oorlogsvrijwilligers wordt geopend op het adres Noordstraat 21 te Axel.
Met reclameaffiches wordt jong Nederland opgeroepen om dienst te nemen als oorlogsvrijwilliger om te vechten tegen Japan in Nederlands- Indië. De motieven van de OVW- ers tot dienstneming lopen sterk uiteen; avonturisme, zichzelf bewijzen na de verloren jaren onder de Duitse bezetting of de mogelijkheid om een onzeker of werkloos bestaan te ontlopen. In afwachting tot een einde komt aan de Japanse bezetting van Indonesië kunnen Oorlogsvrijwilligers dienst nemen bij een op te richten Grenswachtcompagnie. De kwartiermakers hiervan zijn ondermeer belast met het inrichten van opvangcentra in het grensgebied met Duitsland voor de opvang van 270.000 krijgsgevangenen en dwangarbeiders die uit de kampen terugkeren. Hoogstwaarschijnlijk heeft Alphons deel uitgemaakt van een Grenswachtcompagnie die ressorteerde onder het Militair Gezag, in afwachting tot eventuele uitzending naar Indonesië.
Met Alphons kwam het niet zover. Op woensdag 20 juni 1945, zes weken na de bevrijding van Nederland,verdrinkt Alphons in Lage (D.) Het dorpje Lage, gemeente Neuenhaus, ligt aan het riviertje de Dinkel, in het Graftschaft Bentheim. Zijn kameraden hebben hem vergeefs getracht te redden.
Alphons wordt begraven op de begraafplaats te Vogelwaarde, waar zijn graf nog steeds in stand gehouden wordt. ( 2014)
Familie Willem Voet (verzet) Kloosterzande
Omstreeks 1910 start de opa van Willem Voet, Jos Voet, aan het Hof te Zandeplein 17 te Kloosterzande een garage en busonderneming. Je kunt er ook terecht voor een fiets die in de werkplaats hersteld of onderhouden wordt. In de volksmond wordt Jos “Sjef”genoemd.
Sjef Voet is telefonisch bereikbaar onder telefoonnummer 4. Het nummer staat vermeld op zijn autobus. Het postkantoor in de Cloosterstraat heeft nummer 1, de burgemeester nummer 2 en de dokter nummer 3.
Sjef heeft drie zonen; Jos, Willem en Jan. Tijdens de oorlog zitten ze alle drie in het verzet. Willem is ongehuwd en woont met zijn ouders aan het Hof te Zandeplein nummer 17.
Jos, de oudste zoon, treedt omstreeks1930 in de voetsporen van zijn vader Sjef Voet. Hij trouwt met Irma Engels en gaan in de Lepelstraat wonen. Eind 1946 overlijdt Jos plotseling aan een hartstilstand. De familie Voet-Engels heeft een zoontje van ongeveer anderhalf jaar oud, Bennie. Weduwe Irma Voet-Engels, zet de zaak alleen voort. In 1947 verwerft het bedrijf het VW dealerschap. In1961 wordt een nieuwe vestiging gestart in Terneuzen met de naam van haar overleden man, Jos Voet. Het bedrijf groeit uit tot 38 personeelsleden.
Na zijn studies werkt haar zoon Ben als leidinggevende in het garagebedrijf tot arbeidsongeschiktheid hem dwingt zijn werk te staken. Het bedrijf in Kloosterzande blijft open tot 1995 waarna de de naam van Jos Voet als garage in Zeeuws-Vlaanderen verdwijnt.
Ben hoorde van zijn moeder, Irma Engels, vertellen over zijn vader Jos die plotseling overleden was, van oom Willem die hij nooit heeft gekend en in het concentratiekamp was gestorven, en van oom Jan die in Engeland kinderloos overleed. Zijn moeder weet niet te vertellen wat er met Willem was gebeurd na zijn arrestatie in verband met de overval op het distributiekantoor. Irma overlijdt op 95-jarige leeftijd.
Ben bezit een foto van zijn vader Jos die hij nooit heeft gekend. Ook heeft hij een foto van oom Willem en de autobus van zijn grootvader,Sjef Voet. Het zijn dierbare bezittingen voor hem.
In het boek van de overval op het distributiekantoor te Kloosterzande leest hij welke rol oom Willem daarbij speelde. Hij neemt kennis van zijn arrestatie door de Sicherheitsdienst, de mislukte bevrijding uit de politiecel in Terneuzen, de weg die werd afgelegd naar het concentratiekamp in Duitsland en de omstandigheden waaronder Willem er kwam te overlijden. ( zie afl. 2.5) Ben, die ongeneeslijk ziek is, vormt zich een beeld van oom Willem.
Op 20 augustus 2013 overlijdt Ben op 68-jarige leeftijd, enkele weken nadat hij het verhaal gelezen heeft.
Samenvattingen uit het boek “Herinner U de Namen” en De overval op Distributiekantoor Kloosterzande, 20 maart 1944. ( Ad Franken.)
Op 5 mei 1945 is de oorlog afgelopen. Duitsland ligt in puin en heeft gecapituleerd. Nederland is bevrijd.
Het totaalverlies aan Nederlandse mensenlevens bedraagt 198.800. Op Duitsland na, komt er geen land zo beschadigd uit de Tweede Wereldoorlog als Nederland. Op de steden Rotterdam Tilburg, Maastricht, Den Haag, Amsterdam,Enschede, Nijmegen en Middelburg vielen bommen met vele honderden doden.
In Zeeuws- Vlaanderen werden Breskens, Biervliet en Axel zwaar getroffen. In Nederland werd 190.000 hectare land onder water gezet waarvan op Walcheren 16.000 hectare landbouwgrond onbruikbaar werd. De materiële schade van Nederland als direct gevolg van de Duitse bezetting werd in 1945 begroot op 11.4 miljard euro.
Tijdens de bezetting van Nederland speelt zich aan de andere kant van de wereld ook een oorlog af. Als reactie op de verrassingsaanval op de Amerikaanse marinebasis Pearl Harbor 7 december 1941,verklaart Nederland de oorlog aan Japan. Tijdens de drie maanden durende oorlog en de nasleep daarvan, komen er zes beroepsmilitairen van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger om het leven afkomstig uit Hontenisse en Vogelwaarde.
In de komende twee afleveringen zal hierover iets verteld worden.
Ad Franken